Współczucie a empatia w relacji rodzic-dziecko

Najczęstszą skargą słyszaną od rodziców jest to, że ich dziecko nie chce się z nimi komunikować. Poczucie obcości z dzieckiem może być niezwykle bolesne dla rodzica i mieć konsekwencje dla dziecka.

Najłatwiejszym sposobem przewidzenia psychicznej i emocjonalnej stabilności dziecka jest więź między rodzicem a dzieckiem. Jeśli dziecko nie chce się otworzyć, gdy jest zdenerwowane, związek nie jest tak bliski, jak powinien.

Istnieją dwa nawyki rodziców, które powodują, że dziecko przerywa komunikację i odchodzi; destrukcyjne uczucia i mylone współczucie z empatią.

Współczucie kontra empatia

Kiedy dziecko jest przygnębione, ponieważ czuje się rozczarowane, złości, zmartwione lub zranione, desperacko potrzebuje pocieszenia u swoich rodziców. Jednak rodzice nie lubią, gdy ich dziecko jest tak negatywne, więc pierwszą rzeczą, jaką robią, jest powiedzenie dziecku, aby nie czuło się w ten sposób.

Powoduje to, że dziecko czuje się zawstydzone i zakłopotane tym, jak się czuje, co potęguje ból, który odczuwa. Uznanie, że rodzic nie jest w stanie zrozumieć tego, jak się czuje, sprawia, że ​​dziecko czuje się samotne i dowiaduje się, że otwarcie o swoich uczuciach sprawi, że poczuje się gorzej.

To sprawi, że dostaną się do skorupy i będą daleko od ciebie. Niektóre stwierdzenia, których należy unikać, to:

• Nie denerwuj się
• Nie myśl w ten sposób
• Nie stresuj się
• Nie bądź zbyt wrażliwy

Musisz wczuć się w swoje dziecko. Zamiast mówić im, żeby nie czuli się w określony sposób, musisz potwierdzić ich uczucia.

Oto kilka przykładów empatii:

• Gdybym był na miejscu, też bym się zdenerwował
• Rozumiem, co czujesz
• Masz pełne prawo do szaleństwa

Gdy dasz dziecku solidną dawkę empatii, poczuje ono z Tobą więź i będzie bardziej wyrozumiałe.

Oznacza to, że natychmiast poczują się lepiej i będą potrzebować Twojej pomocy w rozwiązaniu problemu. W większości przypadków empatia jest tym, czego potrzebują, aby poczuć się lepiej. Wystarczy prosty fakt, że ich rodzice rozumieją, jak się czują, aby byli bezpieczni.

Pamiętaj, że tylko dlatego, że współczujesz swojemu dziecku, nie oznacza to, że pozwalasz na złe zachowanie.

Empatia wygrywa

Oto jak wygrywa empatia; pomaga w tworzeniu dobrego napięcia nerwu błędnego w mózgu Twojego dziecka i pomaga mu się uspokoić.

Po otrzymaniu empatii uspokajają się i myślą logicznie i w bardziej dojrzały sposób; pozwala im to dokładnie przemyśleć.

Empatia sprawia również, że czują się zrozumiani i blisko Ciebie, dając im poczucie bezpieczeństwa w głowie. Zapobiega to również odgrywaniu przez dziecko ofiary lub przesadzaniu w dramatyzmie. Jednak dla większości rodziców empatyczna odpowiedź może być trudna do udzielenia.

Na przykład; jeśli twoje dziecko wraca do domu z treningu piłki nożnej i twierdzi, że jest najgorsze w drużynie, masz dwie odpowiedzi.

Sympatyczna odpowiedź sprawi, że obiecasz swojemu biednemu dziecku, że zadzwonisz do trenera i porozmawiasz z nim.

Współczucie nie tylko sprawi, że Twoje dziecko poczuje się lepiej, ale sprawi, że zacznie bawić się w ofiarę.

Ponadto, ponieważ rodzic nie angażuje się emocjonalnie, rodzic staje się oszczędzającym. Pomaga to głaskać ego rodzica i jest łatwym wyjściem.

Jednak empatyczna odpowiedź poprosi Twoje dziecko, aby nadal ciężko nad tym pracowało, a to się poprawi.

Reakcja empatii sprawi, że rodzic przejdzie od tego, jak się czuje, do tego, jak czuje się dziecko.

Będzie to wymagało od rodzica zapamiętania, jak to jest być złym w czymś, aby mógł odnieść się do tego, jak czuje się jego dziecko.

Kiedy pojawi się emocjonalne przywiązanie, dziecko poczuje się zrozumiane i połączone z tobą, a to sprawi, że będzie czuło się bezpieczne. Empatia pomaga w tworzeniu silnej etyki pracy i odporności u Twojego dziecka; pomoże to Twojemu dziecku rozwijać się w trudnych warunkach, zamiast łamać i naginać zasady.

Empatia pomaga w tworzeniu silnych i odważnych ludzi.

Angażuj się w empatię i unikaj współczucia

Upewnij się, że jesteś blisko dziecka; postaraj się wczuć i wzmocnić swoje dziecko, aby było w stanie wytrzymać problemy, które rzuca na nie życie. Staraj się nie współczuć dziecku, ponieważ to sprawi, że stanie się ofiarą i nie będzie w stanie stawić czoła sytuacjom w przyszłości.

Naucz swoje dziecko, aby było silne, a nagroda będzie bezcenna.

Udział: